Kajian Baru: Pencemaran Udara dan Otak Kita
Kajian terbaru menunjukkan bahawa pencemaran udara, terutamanya PM2.5, mungkin menyumbang kepada pengurangan ukuran otak (atrofi serebrum), tetapi tidak nampaknya menjejaskan fungsi kognitif. Menariknya, urbanisasi memainkan peranan dalam memperkuat hubungan ini.
Dalam kajian yang diterbitkan dalam jurnal Environment International, penyelidik menyiasat hubungan antara pendedahan kepada pelbagai jenis pencemaran udara dengan struktur otak dan fungsi kognitif di kalangan orang dewasa berumur pertengahan dan tua. Mereka mendapati bahawa pendedahan tinggi kepada zarah halus (PM2.5) dikaitkan dengan pengurangan jumlah gray matter dan peningkatan volume cecair cerebrospinal, yang menunjukkan atrofisasi otak. Kesan ini lebih ketara dalam kalangan lelaki berkaitan dengan volume white matter.
Walau bagaimanapun, apabila faktor urbanisasi diambil kira, hubungan ini menjadi tidak signifikan. Tiada hubungan ketara ditemui antara pencemaran udara dan fungsi kognitif, walaupun terdapat hubungan berbentuk curvilinear antara PM2.5 dan volume otak, di mana pendedahan pada tahap sederhana hingga tinggi berkait dengan atrofisasi otak yang lebih besar.
Latar Belakang: Apa itu Dementia?
Dementia adalah keadaan progresif yang menyebabkan kemerosotan fungsi kognitif seperti ingatan, perhatian, dan perancangan. Kira-kira tiga kali ganda kejadian dementia dijangka meningkat menjelang 2050, dan ini memberi tekanan kepada sistem kesihatan dan beban penjagaan. Walaupun faktor gaya hidup dan kardiovaskular dapat diubah seperti pemakanan dan aktiviti fizikal, faktor persekitaran seperti pencemaran udara juga semakin diakui sebagai penyumbang besar.
Misalnya, kajian menunjukkan bahawa pencemaran udara mungkin meningkatkan risiko dementia lebih daripada faktor lain seperti tekanan darah tinggi atau diabetes. Namun, kebanyakan kajian sebelum ini hanya memberi tumpuan kepada pencemaran tertentu.
Tentang Kajian Ini
Kumpulan penyelidik menggunakan data dari Kajian Maastricht, yang difokuskan pada etologi dan komplikasi diabetes jenis 2 di kalangan orang dewasa berumur 40 hingga 75 tahun di Belanda selatan. Mereka melibatkan 4,002 orang dengan purata usia 59.2 tahun. Pendedahan kepada pencemaran udara dinilai menggunakan model data kebangsaan dan tempatan untuk pelbagai pencemaran, termasuk PM2.5, yang dikaitkan dengan alamat peserta.
Fungsi kognitif dinilai melalui ujian neuropsikologi standard, manakala pengimejan resonans magnetik (MRI) digunakan untuk menilai penanda struktur otak seperti gray matter, white matter, dan jumlah cecair cerebrospinal.
Keputusan dan Perbincangan
Hasil kajian menunjukkan pendedahan PM2.5 yang tinggi di kawasan kajian, tetapi sedikit variasi dalam tahap pendedahan. Peserta yang dikecualikan cenderung lebih tua, mempunyai status sosioekonomi yang lebih rendah, dan lebih cenderung kepada diabetes jenis 2, dan mereka terdedah kepada lebih banyak pencemaran dengan skor LIBRA yang lebih tinggi.
Walaupun tiada hubungan linear yang ketara antara pendedahan kepada pencemaran udara dan fungsi kognitif, terdapat hubungan curvilinear antara PM2.5 dan volume gray matter/cair cerebrospinal. Pendedahan PM2.5 pada tahap sederhana hingga tinggi dikaitkan dengan volume gray matter yang lebih rendah.
Menariknya, kajian ini menunjukkan bahawa lelaki lebih terkesan daripada wanita, terutama berkenaan dengan PM2.5 dan pencemaran lain.
Kesimpulan
Kajian ini menyimpulkan bahawa pendedahan PM2.5 pada tahap sederhana hingga tinggi boleh dikaitkan dengan peningkatan volume cecair cerebrospinal, yang menunjukkan kemungkinan atrofisasi otak, tetapi tidak menunjukkan kesan terhadap fungsi kognitif. Apabila mengambil kira faktor urbanisasi, penemuan menjadi lemah.
Penyelidikan lanjut di kalangan populasi yang lebih pelbagai diperlukan untuk mengesahkan hasil ini. Namun, mengurangkan pencemaran udara mungkin menjadi sasaran penting dalam dasar kesihatan awam untuk melindungi kesihatan otak kita. Bayangkan, jika kita dapat mengurangkan pencemaran, mungkin kita dapat menyelamatkan lebih banyak otak dari dementia!
